Inozytol – funkcje w organizmie, źródła, niedobór, nadmiar

 

Inozytol bywa nazywany także witaminą B8 lub witaminą B16, jednak ze względu na zdolność organizmu do jego syntetyzowania traktować go należy raczej jako substancją witaminopodobną, a nie klasyczną witaminę.

Szczególnie znaczący jest jego wpływ na układ nerwowy oraz procesy rozmnażania. Z tego powodu określany bywa witaminą szczęścia i płodności.

Z uwagi na jego zdolność poprawiania samopoczucia i nastroju dodawany jest często do napojów energetycznych.

 

Inozytol – funkcje w organizmie

• wpływa na prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, zwiększa wrażliwość receptorów na serotoninę, pomaga w utrzymaniu równowagi pomiędzy miedzią i cynkiem w komórkach mózgu, pomocny w depresji, nerwicy natręctw, atakach paniki, zaburzeniach jedzenia, profilaktyce zaburzeń pamięci związanych z wiekiem i prewencji choroby Alzheimera,

• poprawiając przewodzenie sygnałów nerwowych wpływa na zmniejszenie ryzyka rozwoju neuropatii cukrzycowej u diabetyków,

• u kobiet cierpiących na zespół napięcia miesiączkowego (PMS) łagodzi dolegliwości psychiczne towarzyszące tej przypadłości,

• jest substancją lipotropową, bierze udział w metabolizmie tłuszczu i cholesterolu i zapobiega ich odkładaniu się w wątrobie przeciwdziałając jej stłuszczeniu,

• bierze udział w produkcji spermy (w 100 g spermy znajduje się 53 mg inozytolu),

• zmniejsza hiperandrogonemię (nadmierne wydzielanie  androgenów u kobiet) i będącą następstwem insulinooporności hiperinsulinemię (nadmiar insuliny w stosunku do poziomu glukozy we krwi), co wpływa na poprawę płodności, pomocny szczególnie w profilaktyce i terapii zespołu policystycznych jajników (PCOS),

• w przeprowadzonym badaniu kontrolnym dowiedziono, że podawany wcześniakom chroni ich organizmy przed rozwojem dysplazji oskrzelowo-płucnej, czyli przewlekłej choroby płuc mogącej wywołać niewydolność oddechową i astmę oskrzelową, 

• wpływa na porost włosów, stosowany w zapobieganiu nieuwarunkowanemu genetycznie łysieniu,

 

Inozytol – źródła

Mięso (szczególnie wątroba, serce i mózg), mleko, drożdże piwne, orzechy, zboża, soja, groch, fasola biała, fasola biała i czerwona, brukiew, soczewica, groszek zielony, kiełki pszenicy, fasolka szparagowa, karczoch, rodzynki, melony, pomarańcze, grejpfruty, jagody, mandarynki, kiwi, produkty pełnoziarniste, kapusta, jajka, kawior, ryby, masło orzechowe.

 

Inozytol – co poprawia, a co pogarsza jego wchłanianie

Wchłanianie inozytolu wspomagają witamina B1, witamina B2, cholina, witamina B12, witamina C i kwasy tłuszczowe wielonienasycone.

Niekorzystnie na poziom inozytolu w organizmie wpływają kawa i herbata, alkohol, preparaty hormonalne zawierające estrogeny i antybiotykoterapia.

Spożywanie dużej ilości płynów także może obniżyć przyswajalność inozytolu i wypłukać go z organizmu.

 

Inozytol – zapotrzebowanie organizmu

Mimo braku sprecyzowanego dziennego zapotrzebowania na inozytol przyjmuje się, że dawka 400-800 mg powinna zaspokajać potrzeby zdrowego organizmu. W przypadku osób żyjących w przewlekłym stresie ilość inozytolu w diecie powinna być większa.

 

Inozytol – niedobór

Ze względu na zdolność organizmu do jego syntetyzowania oraz obecność w wielu produktach spożywczych niedobór inozytolu zdarza się rzadko. Braki wynikać mogą ze stosowania diety ubogiej w składnik odżywcze, a bogatej w wysoko przetworzoną żywność.

Objawy niedoboru inozytolu:

• wypadanie włosów, problemy skórne,

• zmiany nastroju, depresja, napady paniki,

• neuropatia cukrzycowa,

• stłuszczenie wątroby,

• zaburzenia spermatogenezy,

• podwyższany poziom cholesterolu we krwi,

 

Inozytol – nadmiar

Dotychczas nie zaobserwowano, by inozytol w wysokich dawkach był toksyczny. Jest on substancją rozpuszczalną w wodzie i jego nadmiar na bieżąco usuwany jest z moczem.