Amigdalina – czy rzeczywiście pomaga w leczeniu raka, czy to tylko mit?

 

Amigdalina często nazywana bywa także witaminą B17. Jest to jednak błędne określenie, gdyż związek ten nie spełnia kryteriów klasycznej witaminy.

Amigdalina została wyodrębniona po raz pierwszy z gorzkich migdałów w latach trzydziestych XIX wieku przez francuskich chemików Robiqueta i Boutron-Charlarda. Wkrótce potem podjęto pierwsze próby zastosowania jej w terapii antynowotworowej.

W latach dwudziestych XX wieku amerykański biochemik Ernst Theodore Krebs, Sr podzielił się ze światem teorią, która rozpoczęła trwającą do dziś dyskusję. Według niego amigdalina stosowana mogłaby być z sukcesem w celu leczenia raka, niestety ze względu na jej trujące właściwości nie może być podawana chorym. 

Jego syn Ernst Theodore Krebs, Jr kontynuował badania nad tym zagadnieniem próbując opracować w założeniu mniej toksyczną półsyntetyczną pochodną amigdaliny – Letril (Laetrile). Jej podstawowym składnikiem była jednak wciąż naturalna amigdalina o silnych właściwościach trujących.

 

Amigdalina – na czy polegać ma jej przeciwnowotworowe działanie

 

Istnieje szereg hipotez, dlaczego amigdalina miałaby działać przeciwnowotworowo. Jedna z najpopularniejszych zwraca uwagę na fakt, że rafinacja żywności, modyfikowanie jej genetycznie oraz stosowanie pestycydów przy jej uprawie spowodowało, iż amigdalina została w dużym stopniu usunięta z diety człowieka Zachodu.

Według tej teorii jedną z przyczyn obserwowanego w tej części świata już od wielu lat i wciąż pogłębiającego się wzrostu zachorowań na raka może być właśnie niedobór amigdaliny w pożywieniu, która traktowana jak tradycyjna witamina ma być niezbędna do prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Hipoteza ta wyjaśniać ma dlaczego niektóre społeczności na świecie, na przykład plemię Hunza z Himalajów, amerykańscy Indianie czy Eskimosi żyjący w swoich naturalnych środowiskach i spożywający naturalną, nieoczyszczoną czy ulepszoną sztucznie żywność rzadziej chorują na nowotwory. Znaczenia w tym wypadku nie ma, czy dieta, którą spożywają jest roślinna czy mięsna, mimo iż amigdalina obecna jest przede wszystkim w roślinach. Produkty pochodzące od zwierząt również mogą być jej źródłem, jeśli spożywają one pokarmy bogate w ten związek, na przykład trawę strzałkową.

Według innej hipotezy powstający podczas rozpadu amigdaliny cyjanek działa toksycznie na komórki nowotworowe przeciwdziałając ich wzrostowi oraz stymuluje układ odpornościowy.

 

Amigdalina – dlaczego jest toksyczna

 

Amigdalina w organizmie rozkłada się na glukozę, aldehyd benzoesowy i trujący cyjanowodór. I to właśnie ten ostatni, silnie toksyczny związek o zapachu gorzkich migdałów doprowadzić może do śmiertelnego zatrucia.

Cyjanowodór tworzy z wodą tzw. kwas pruski, którego sole nazywane są cyjankami.

Żeby zrozumieć jak niebezpieczny jest cyjanowodór wystarczy wiedzieć, że zaliczany jest on do bojowych środków trujących stanowiących podstawowy składnik broni chemicznej.

Dawka śmiertelna cyjanowodoru to 1 mg na 1 kg masy ciała. Dla przykładu 1 gorzki migdał zawiera około 1 mg cyjanowodoru. Oznacza to, że w przypadku małego dziecka spożycie kilkunastu sztuk może być śmiertelne.

 

Amigdalina – co mówią badania naukowe

 

Właściwości amigdaliny i ich wpływ na zdrowie wciąż w dużym stopniu są niezbadane.

To, co wiemy dotychczas o amigdalinie na pewno, to że działa ona przeciwmiażdżycowo, przeciwastmatycznie i przeciwzapalnie. Pomaga w redukcji bólu oraz oddziałuje korzystnie na układ odpornościowy i pokarmowy.

Zrealizowane przed laty badania in vivo kwestionujące wpływ amigdaliny na leczenie raka wykazują braki i budzą zastrzeżenia.

Dlatego, pomimo iż do dzisiaj wciąż brak jest niepodważalnych dowodów na przeciwnowotworowe działanie amigdaliny, związek ten pozostaje w polu zainteresowania naukowców badających problem.

Przeprowadzane w ostatnich latach badania in vitro wykazały, że amigdalina działa odmiennie na komórki różnych typów nowotworów, a jej efektywność wzrasta wraz ze wzrostem jej stężenia i czasem ekspozycji komórek na jej działanie.

Aby określić potencjał przeciwnowotworowy amigdaliny potrzebne są kolejne badania zarówno w warunkach laboratoryjnych, jak i na żywych organizmach.